روز ششم محرم

1- شهادت حضرت یحیی پیامبر (ع)

پادشاه بنی اسرائیل «هردوش» یا «هرودیس» زنی داشت که که جالب توجه نبود ، زن برای نگهداری مقام خود در دربار به هرودیس پیشنهاد کرد که دختری دارم در اختیار تو می گذارم ، شاه از روحانی عصر یعنی حضرت یحیی سؤال کرد ، حضرت فرمود از خدا بترس که ازدواج با دختر زن حرام است ، شاه ناراحت شد و یحیی را به زندان انداخت ، زن هردوش کینه از یحیی در دل گرفت و وقتی که دخترش را آرایش کرده و می خواست به دست شاه دهد گفت: دخترم! مهریه تو سرِ یحیی است ، در موقع حساس از شاه قتل او را بخواه ، دختر طبق سفارش مادر عمل نمود و در وقت مناسب شاه را وادار به قتل یحیی نمود ، شاه هم شخص ظالمی را فرستاد به زندان که سر مبارک حضرت یحیی را در طشت از بدن جدا نمود ، بعضی نوشته اند از محراب عبادت او را کشید و در میان طشت سرش را برید و سر را در طشت به پیش شاه آورد.

در تفسیر نمونه جلد 13 ص 13 نوشته:

هرودیس پادشاه هوس باز فلسطین عاشق «هیرودیا» دختر برادرش شده بود و زیبایی او دل شاه را در گرو عشقی آتشین قرار داده بود لذا تصمیم به ازدواج با آن دختر گرفت ، این خبر به پیامبر خدا یحیی رسید صریحاً اعلام کرد که این ازدواج نامشروع است و من به مبارزه قیام خواهم نمود ، سر و صدای این موضوع در شهر پیچید و به گوش هیرودیا رسید او تصمیم گرفت از یحیی انتقام بگیرد ، ارتباطش را با عمو بیشتر کرد ، هیرودیس به او گفت هر چه آرزو داری از من بخواه ، هیرودیا گفت من هیچ چیز جز سر یحیی نمی خواهم ، بالاخره شاه حضرت یحیی را کشت و سر مبارک او را نزد زن حاضر ساخت و از این جهت امام حسین (ع) به جناب یحیی شباهت دارد.

در تاریخ آمده قطراتی از خون یحیای مظلوم از طشت به زمین افتاد ، خون از زمین به جوشش آمد ، شاه در شگفت شد و دستور داد خاک بریزند هر چه خاک ریختند خون می جوشید و چندین سال ادامه داشت تا امپراطور روم بنام «طیطوس» بنی اسرائیل را مورد غضب قرار داد و با لشکر بسیار به بیت المقدس حمله کرد و پس از کشتار فراوان تلّی دید که خون می جوشد ، علت را سؤال کرد ، داستان حضرت یحیی را گفتند ، دستور داد تعدادی از بنی اسرائیل را بکشند و خون آنها را به روی آن خون بریزند تا خون جوشیده آرام شود ، هفتاد هزار نفر را قربانی کردند تا خون یحیی از جوشش افتاد.

بعضی نوشته اند: بخت النصر پادشاه بابل به بیت المقدس حمله کرد و علت جوشش خون را پرسید و وقتی ماجرا را فهمید ناراحت شد و بازمانده از اولاد ملکه را حاضر نمودند و سرش را جدا کردند و خونش را به آنجا ریختند و هفتاد هزار نفر از بنی اسرائیل را نیز قربانی نمود تا خون از جوشش افتاد.

2- عذاب بر بنی اسرائیل نازل شد

یوشع بن نون وصی حضرت موسی با بنی اسرائیل به شهر عمالقه لشکر کشید ، مردی عابد به نام بلعم بن باعورا زاهد و عالم یهودی اسم اعظم می دانست و مستجاب الدّعوة بود ، امیر شهر از او خواست درباره یوشع و بنی اسرائیل نفرین کند تا مغلوب شوند ، بلعم هم در مقام معارضه در آمد و اسم اعظم را فراموش کرد ولی راهی به او نشان داد تا لشکر یوشع هلاک شوند گفت زنان را زینت کرده و به نزد بنی اسرائیل بفرست تا به فسق مشغول شوند ، بنی اسرائیل مشغول شهوترانی شدند و خداوند متعال مرض طاعون را برایشان فرستاد و هفتاد هزار نفر در عرض سه ساعت نابود شدند.

3- نبرد شاه عباس صفوی با عبدالمؤمن ازبک (1006 قمری)

شاه عباس اول پسر سلطان محمد خدابنده ثانی در هیجده سالگی به سلطنت رسید و با مشورت دو روحانی بزرگ یعنی شیخ بهایی و میرداماد به اصلاح امور پرداخت ، در سال 1006 قمری با لشکری به سوی خراسان برای بیرون راندن ازبکیان رهسپار شد ، یک به یک شهرهای خراسان را از دست آنها گرفت و اکثر لشکر دشمن تار و مار شدند و بقیه به سوی شهر خود برگشتند و به شکرانه پاک کردن خراسان از ظلم آنها به حرم مطهر امام رضا (ع) مشرف شد و افتخارِ کوتاه کردن فتیله های شمع و جاروکشی حرم را پیدا کرد که شیخ بهایی در این باره سروده:

مِقراض به احتیاط زن ای خادم     ترسم ببُری شهپر جبریل امین

 http://eslamdl.loxblog.com

4- وفات مرحوم سید رضی (406 قمری)

محمد بن الحسین بن موسی الاَبرش بن محمد الاعرج بن موسی ابوسُبحه بن ابراهیم مرتضی بن الامام موسی الکاظم (ع) ملقب به سید رضی و مکنّی به ابوالحسن در سال 406 قمری در سن 47 سالگی رحلت نمود و در کاظمین به خاک سپرده شد و سپس به کربلا انتقالش دادند و در بالای سر امام حسین (ع) دفن گردید ، این بزرگوار در سال 359 قمری به دنیا آمد و در دامن مادرش سیده فاطمه بنت ابی محمد الحسن الناصر الصغیر (معروف به ناصرک) بن ابی الحسین احمد بن محمد الناصر الکبیر الاطروش علی بن ابی محمد الحسن بن علی الاصغر بن عمر الاشرف بن زین العابدین (ع) پرورش یافت. (عمدة الطالب ص 205)

مرحوم سید رضی تألیفات پر قیمت دارد از جمله: نهج البلاغه که تا این زمان شراح آن به 81 نفر می رسد ، حقایق التنزیل ، خصائص الأئمه ، تلخیص البیان فی مجازات القرآن ، مجازات النبویّه ، حاشیه بر ایضاح ابوعلی ، دیوان شعر و غیرها که تقریباً 26 کتاب می باشد.

نا گفته نماند ابوالحسن محمد بیهقی ملقب به قطب الدین کیدری سبزواری اول کسی است که نهج البلاغه را شرح کرده و آنرا «حدائق الحدائق» نام نهاده و در اواخر شعبان سال 576 قمری فارغ شده.

(بیهق ناحیه ایست از خراسان و کیدر قصبه ایست از بیهق).

چنانکه ذکر شد مادر سیدین فاطمه نام داشت که شیخ مفید (ره) برای او کتاب احکام النساء را تألیف نمود و از آن مخدّره به سیده جلیله فاضله تعبیر کرده.

مرحوم قمی در منتهی الآمال ص 32 می نویسد: شیخ مفید شبی در عالم رؤیا دید که حضرت فاطمه (س) با دو فرزندش حسن (ع) و حسین (ع) وارد مسجد شد در حالیکه کودک بودند هر دو را به او تسلیم کرد و فرمود: علِّمهُما الفِقه (یعنی به حسن و حسین فقه تعلیم بده) ، از خواب بیدار شد و تعجب کرد شیخ وقتی که در مسجد بود فاطمه والدۀ سیدین با دو پسرش سید مرتضی و سید رضی وارد مسجد شدند در حالیکه هر دو بچه بودند ، چون نظر شیخ به آن مخدّره افتاد به احترام او از جا برخاست و سلام کرد ، آن مخدّره گفت ای شیخ به این دو کودک که پسران من هستند فقه تعلیم کن ، شیخ مفید گریست و خواب خود را برای آن مخدره نقل نمود و مشغول تعلیم ایشان شد تا این دو بزرگوار به مرتبه رفیعه از علم رسیدند.